Co mnie najbardziej wkurza w dbaniu o włosy? (cz. I)

Dbanie o włosy to istne pole minowe – gdy zaczęłam się zastanawiać nad tym, co mnie najbardziej w tym dbaniu i pielęgnacji denerwuje, wyszczególniłam tak wiele punktów, że wpis, który planowałam opublikować w jednym kawałku, będę musiała w efekcie podzielić na kilka długich części :)

Ale do rzeczy. Oto pierwsze cztery sprawy, które w pielęgnacji włosów mnie zwyczajnie wkurzają!

Włosy nie chcą współpracować

Złośliwość rzeczy martwych, jak na martwe w swojej strukturze włosy przystało, dotyczy też najwyraźniej fryzury. 

W ostatnią sobotę wybierałam się na baseny termalne. Wiadomo: chlor, sole, para wodna powstająca na styku gorącej wody i mroźnego powietrza, czyli wszystko to, czego włosy nienawidzą. Dzień wcześniej, myśląc o tym, że i tak upnę włosy, a po kilku minutach pływania będą przecież wyglądać fatalnie i nie ma co się starać, umyłam głowę byle czym i nałożyłam jakąkolwiek maskę na minimalny niezbędny czas (15 minut). Efekt? Błyszczące, lejące się i dociążone włosy. Demet!

Pół biedy, jeśli się nie staram, a włosy i tak wyglądają ładnie. Gorzej, jak poświęcam im wieczór, a następnego dnia rano mam ochotę włożyć głowę pod kran… Dziwnym trafem ta druga opcja prawie zawsze pojawia się przed imprezą, ważnym spotkaniem lub dniem, w którym zależy mi na tym, by dobrze wyglądać. Ależ mnie to wkurza.

Nigdy nie wiadomo, jak zadziała dany składnik

„Kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana” – mawiała jedna z przebrzmiałych już polskich celebrytek. Owszem, można sobie teoretyzować, że humektanty w zimie to zły pomysł, a nakładanie proteinowej maski piąty dzień z rzędu może zrobić włosom kuku, ale jednak co praktyka, to praktyka. Przyznajcie szczerze, jak często zdarza się Wam jednego dnia chwalić dany składnik lub kosmetyk pod niebiosa, a następnego macie ochotę wyp… wywalić go do kosza i przycisnąć butem?

Włosy są kapryśne – taki z tego morał. Bez testowania nie będziemy wiedzieć, co akurat tym naszym pasuje.

A gdyby tak włosy każdego z nas były takie same? To samo im odpowiadało? To samo je niszczyło? Byłoby łatwiej, ale też dużo nudniej :) A tak wcieramy wcierkę poleconą przez przyjaciółkę, kupujemy szampon, o którym przeczytaliśmy pochlebną recenzję na jakimś blogu albo stosujemy odżywkę, która – zgodnie z opisem producenta – ma w tydzień naprawić szkody powstałe na włosach w ciągu ostatnich pięciu lat. I modlimy się, żeby żaden z nich nie spowodował u nas łupieżu albo nadmiernego wypadania… No risk, no fun!

Trudno znaleźć dobrego fryzjera

Co tam fryzjera, nawet przedstawiciele danych firm kosmetycznych nie wiedzą, co tak naprawdę kryje się w zachwalanych przez nich produktach!

Z racji swojej pracy mam często do czynienia m.in. z różnymi konsultantami występującymi z ramienia dużych i małych koncernów. Dwa tygodnie temu zostałam zaproszona na spotkanie z przedstawicielami jednej z bardzo popularnych, polskich firm kosmetycznych produkujących znane wszystkim włosomaniaczkom szampony do włosów. Gdy tylko zdążyłam usiąść, dostałam do ręki rzeczony szampon i zostałam uraczona peanem na jego temat. Owszem, produkt jest naprawdę dobry i ogólnie lubiany, ale chciałam dopytać o kilka szczegółów. Być może nie powinnam, bo w tym momencie cały profesjonalizm przedstawicielki prysnął jak bańka mydlana. Nasza rozmowa wyglądała wówczas mniej więcej tak:

– Szampon jest naprawdę wspaniały, nie zawiera żadnych szkodliwych dodatków, silikonów, parabenów…

– Rozumiem, a czy znajdziemy w nim silne detergenty?

– (widoczna konsternacja na twarzy) Eeeee…?

– Mam na myśli SLS lub SLES?

– (panika w oczach, nerwowe spoglądanie na pozostałe przedstawicielki firmy) To znaczy… Tutaj… (nagle wątpliwe olśnienie, pani przedstawicielka się rozpogadza) Nie, nie, tutaj nie ma silikonów!

Jednym słowem: dramat w jednym akcie. Nie wymagam od nikogo znajomości składów produktów, ale żeby nie wiedzieć, co się sprzedaje/zachwala/promuje?

Przy okazji mogę Wam zdradzić, że wielu przedstawicieli firm kosmetycznych traktuje blogerki z dużym powątpiewaniem i mówi o nich z ironicznym uśmieszkiem na twarzy – bo „chcą wciąż testować nasze produkty za darmo” i „nawet pani nie uwierzy, co te włosomaniaczki kładą na włosy!” :)

Ale wracając do fryzjerów. Byłam u wielu i mam wrażenie, że początkująca włosomaniaczka ma większą wiedzę na temat włosów niż większość z nich. Może miałam pecha, ale często zdarzało mi się obserwować fuszerki odwalane przez fryzjerów, którzy farbują zniszczone i spalone włosy na blond, „bo klientka tak chce”, lakierują fryzury, nadając im kształt hełmu albo obcinają końcówki tępymi nożyczkami.

Ostatnio słyszałam, że fryzjer nie wiedział, co to jest Tangle Teezer. Innym razem, że uparcie rozczesywał loki na sucho. O moich przeprawach z jedną z fryzjerek już wiecie (początek tego wpisu). Niestety, wbrew temu, co kiedyś sądziłam, koloryzacja w salonie wcale nie oznacza, że jesteśmy pod dobrą opieką… Zazwyczaj ta „opieka” okazuje się iście szatańska. Nigdy nie zapomnę, jak bardzo piekła mnie skóra głowy w trakcie jednego z takich farbowań albo jak po innym jasne pasemka ciągnęły mi się przez kilka miesięcy jak guma do żucia…

I tu dochodzimy do setna sprawy: jeśli nie fryzjer, to kto ma się znać na włosach?! Ręce opadają.

Większa świadomość na temat włosów rodzi frustracje

Kiedyś spałam sobie beztrosko w rozpuszczonych włosach. Nie nosiłam czapki, bo tak mi było wygodniej. Oszczędzałam, używając przez wiele lat tego samego szamponu naszpikowanego silikonami. Suszyłam włosy gorącym nawiewem suszarki, bo tak jest szybciej. Jednym słowem: żyłam sobie w swojej słodkiej nieświadomości, szczęśliwie i beztrosko.

A teraz? O nieeee. Teraz wybrzydzam, sprawdzam, poszukuję, studiuję składy, porównuję i wpadam w paranoję. Mam świadomość tego, co się kryje w niektórych kosmetykach, lawiruję więc tak, by ich unikać. Kiedyś szłam do sklepu i wrzucałam do koszyka pierwszy lepszy szampon w ładnej, przyciągającej wzrok butelce. Teraz od razu okręcam ją na drugą stronę i z zacięciem godnym chemika studiuję listę składników. A potem biorę do ręki jego sąsiada i znów czytam. A potem kolejnego, bo poprzedni przecież nie był zbyt dobry…

I chociaż jestem wierna zasadzie „twoje włosy są dla ciebie, a nie ty dla nich”, często łapię się na tym, że ich dobro przedkładam nad inne ważne sprawy (spóźnię się? Trudno, przecież nie wyjdę w wilgotnych włosach! Związanie włosów na noc sprawi, że następnego dnia fryzura będzie przypominała afro Tiny Turner? Nieważne, grunt, że końcówki się nie zniszczą!)…

Teraz już po prostu zbyt wiele wiem, by beztrosko się nie przejmować. Uważajcie więc dziewczyny: kto raz zdobędzie wiedzę na temat włosów, ten już nigdy nie będzie taki sam! ;)

A czy Was to wkurza? Czy Wasze włosy też są tak kapryśne? Byłyście kiedyś u naprawdę dobrego fryzjera? 

Podobne wpisy:

• Co mnie najbardziej wkurza w dbaniu o włosy? (cz. II)