6 największych mitów o włosomaniaczkach

Nie lubię słowa „włosomaniaczka”, bo kojarzy mi się z szaloną krejzolką, która całymi dniami przesiaduje w domu i przeczesuje włosy. Albo coś na nie nakłada. Albo je fotografuje. Z osobą, która jest nudna i lubi się wymądrzać na swój ulubiony temat.

I jak tak myślę o tym słowie, które wcale mnie nie drażni z punktu widzenia językowego, chociaż skończyłam filologię polską, zastanawiam się, czy aby nie wpadłam w spiralę mitów, które się wokół niego nadbudowały.

Po krótkim zastanowieniu sześć z nich wysuwa się na prowadzenie. Oto one:

Mit #1: Włosomaniaczka to osoba próżna i pusta

Jaka jest Wasza pierwsza myśl na hasło: „zajmuję się świadomą pielęgnacją swoich włosów”? Wyobrażacie sobie kogoś, kto całymi wieczorami ślęczy w domu i wciera we włosy olejki, stosuje wymyślne maski, a potem podziwia swoje włosy w lustrze i zachwyca się efektami?

Zdaję sobie sprawę, że w umysłach wielu osób funkcjonuje taki właśnie schemat myślenia. Tak naprawdę zwykle jest jednak wręcz na odwrót – włosomaniaczka to dziewczyna, która często (przynajmniej na początku) nie lubi swoich włosów na tyle, że postanawia „coś z nimi zrobić”, aby wreszcie wyglądały chociaż odrobinę lepiej. Często też włosy są jej kompleksem, który stara się zatuszować. A skoro tylu dziewczynom pomogło już olejowanie, maska Kallos czy nakładanie na włosy mieszanki jogurtu, jajek i miodu, to dlaczego by nie spróbować?

Większość włosomaniaczek rozpoczyna świadomą pielęgnację od rozpaczliwej próby uratowania swoich zniszczonych włosów. I chyba mało która zakłada bloga, by się nimi chwalić.

Mit #2: Włosomaniaczka ma zawsze piękne włosy

Ile razy słyszałyście: „tak dbasz o te włosy, a one wcale nie są specjalnie ładne”?… Odbudowanie zniszczonych włosów trwa często wiele lat – nie da się przecież posklejać rozdwojonych końcówek, naprawić włosów na długości czy w miesiąc zapuścić nowych. Ten proces trwa wiele, wiele miesięcy. Drobne, pozytywne zmiany są zazwyczaj trudno dostrzegalne dla otoczenia, ale stanowią ogromną różnicę dla właścicielki włosów – często odwodzą ją od ich obcięcia lub niwelują kompleksy.

Tylko my wiemy przecież, w jakim stanie były nasze włosy zanim zaczęliśmy o nie dbać. Zatem jeśli wciąż nie wyglądają idealnie, nie znaczy to, że nie wyglądają lepiej niż miesiąc, dwa lub rok temu!

Mit #3: Włosomaniaczka poświęca swoim włosom mnóstwo czasu

Moje dni, szczególnie w tygodniu, są wypełnione od rana do wieczora: wstaję wcześnie rano, pracuję 8 godzin dziennie, chodzę na dodatkowe zajęcia, mam swoje pasje i zainteresowania. Jeśli mam do wyboru nałożyć olejek na włosy lub wyjść gdzieś z chłopakiem czy znajomymi, nie zastanawiam się, tylko wychodzę z domu :) Mówiąc krótko: włosom poświęcam tylko odrobinę więcej czasu niż dotychczas, najczęściej wieczorem przed pójściem spać lub w weekendy, gdy akurat nigdzie nie wychodzę – zazwyczaj rano.

Przekonanie, że wyhodowanie pięknych włosów pochłania mnóstwo czasu, to popularny mit – świadoma pielęgnacja opiera się przede wszystkim na zmianie destrukcyjnych dla włosów nawyków. Olejowanie, maseczki czy odżywki to ważne jej elementy, ale gwarantuję, że zajmują o wiele mniej czasu niż się wielu osobom wydaje :) A często o wiele mniej niż prostowanie włosów prostownicą…

Jeśli mam chwilę wolnego i nakładam na włosy olej czy maskę, robię w tym czasie mnóstwo innych rzeczy – to, co mam w tym czasie na głowie, nie przeszkadza przecież w sprzątaniu, siedzeniu przed monitorem czy czytaniu książki :)

Ostatnio zauważyłam wręcz, że dbanie o włosy stało się moją formą relaksu: zajmuję się tym zawsze w domu, gdy mam więcej czasu, dzięki czemu czynności związane z olejowaniem czy wymyślaniem, a potem nakładaniem maski, kojarzą mi się ze spokojem i brakiem stresu :)

Mit #4: Włosomaniaczka wydaje fortunę na kosmetyki do włosów

Ostatnio upewniłam się w przekonaniu, że tanie (lub wręcz domowe!) kosmetyki są często lepsze niż te droższe. Najtańsze szampony, maski czy odżywki kosztują około 5-10 zł, kosmetyki bazujące na naturalnych składnikach (szczególnie te rosyjskie) to koszt rzędu 10-20 zł, a za popularne, dostępne w drogerii maski Kallos (1 kg!) zapłacimy maksymalnie 12 zł. Drogo? Chyba nie :)

Do tego oleje (ceny różne, ale kupiona za kilkadziesiąt złotych oliwa z oliwek starcza zazwyczaj na wiele miesięcy) i – dla bardziej zaawansowanych – półprodukty (kilka złotych za buteleczkę). Możemy też używać tego, co mamy w kuchni pod ręką (tu wpis o domowych produktach na włosy): jajek, mleka, miodu, jogurtu, cytryny czy octu…

Mit #5: Włosomaniaczka = naturomaniaczka

To nieprawda, że każda włosomaniaczka ma niefarbowane włosy do pasa – można dbać o włosy, farbując je lub ścinając do ucha. Nikt od nikogo nie wymaga też stosowania jedynie ziół – niektórym odpowiada pielęgnacja silikonowa czy używanie silnych detergentów. Grunt, to być świadomym, co i po co się stosuje i co może zaszkodzić!

Mit #6: Włosomaniaczka jest członkiem nieformalnej sekty, w której guru jest Anwen

Kiedy w listopadzie uczestniczyłam w spotkaniu z Anwen, odniosłam początkowo wrażenie, że niektóre dziewczyny traktują ją jak jedyną wyrocznię. Na szczęście dziwna atmosfera szybko ustąpiła miejsca luźnej, ciekawej rozmowie przypominającej spotkanie bliskich koleżanek.

Wspólnota blogerek-włosomaniaczek jest – moim zdaniem – dość zwarta, a jej głównymi filarami są m.in. strony Anwen czy Blondhaircare. Istnieje też jednak wiele innych, bardzo ciekawych i prowadzonych na wysokim poziomie blogów, które nie są aż tak popularne.

To, co podoba mi się w blogowej – ekhm – wspólnocie, to ogólnie panujące wsparcie – dziewczyny chętnie udzielają wskazówek, porad, chwalą i motywują. Z ich blogów można dowiedzieć się wielu rzeczy, których nie znajdziemy na popularnych portalach internetowych (na których, nota bene, wciąż znajduję mnóstwo błędów). Zabawa, nauka i motywacja w jednym :)

Z jakimi jeszcze mitami wiąże się według Was słowo „włosomaniaczka”?